ก่อนที่จะมีการรวมกันของเนปาลที่กาฐมา ณ หุบเขาเป็นที่รู้จักในประเทศเนปาล [a]ต้นกำเนิดที่แน่นอนของคำว่าNepālนั้นไม่แน่นอน เนปาลปรากฏในวรรณกรรมอินเดียโบราณย้อนหลังไปถึงศตวรรษที่สี่ก่อนคริสต์ศักราช อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่แน่นอนไม่สามารถสร้างเป็นแม้แต่ตำราเก่าแก่ที่สุดอาจจะมีผลงานที่ไม่ระบุชื่อออกเดทเป็นปลายยุคใหม่สมัยต้น ความพยายามทางวิชาการในการจัดหาทฤษฎีที่เป็นไปได้นั้นถูกขัดขวางโดยการขาดภาพรวมของประวัติศาสตร์และความเข้าใจภาษาศาสตร์หรือภาษาอินโด - ยูโรเปียนและทิเบต - เบอร์แมนที่เกี่ยวข้องไม่เพียงพอ ตามตำนานฮินดูเนปาลได้ชื่อมาจากปราชญ์ชาวฮินดูโบราณที่เรียกว่าNeเรียกนานัปการNe มุนีหรือNemi ตามPashupati ปุรณะเป็นสถานที่ที่มีการป้องกันโดยNeประเทศในหัวใจของเทือกเขาหิมาลัยซึ่งต่อมาเป็นที่รู้จักในฐานะประเทศเนปาล [b]ตามที่เนปาล Mahatmya Nemiถูกตั้งข้อหากับการป้องกันของประเทศโดยPashupati ตามพุทธตำนาน , Manjushri พระโพธิสัตว์เนื้อทะเลสาบดั่งเดิมของงูเพื่อสร้างหุบเขาเนปาลและประกาศว่าAdi-Buddha Neจะดูแลชุมชนที่จะตั้งถิ่นฐาน ในฐานะที่เป็นหัวแก้วหัวแหวนของNeหุบเขาจะเรียกว่าเนปาล ตามGopalarajvamshavaliการลำดับวงศ์ตระกูลของโบราณGopala ราชวงศ์รวบรวมประมาณยุค 1380 เนปาลตั้งชื่อตามNEPAโคบาลผู้ก่อตั้งของการปลูกถ่ายอวัยวะเนปาลของAbhiras ในบัญชีนี้วัวที่ออกนมถึงจุดที่Nepaค้นพบJyotirlingaของPashupatinathเมื่อการสอบสวนยังเป็นชื่อNeChristian Lassen นักอินเดียนแดง ชาวนอร์เวย์ได้เสนอว่าNepalaเป็นสารประกอบของNipa (เชิงภูเขา) และ-ala (คำต่อท้ายสั้น ๆ สำหรับalayaหมายถึงที่พำนัก) ดังนั้นNepalaจึงหมายถึง "ที่พำนักที่เชิงภูเขา" เขาถือว่าเนมุนีเป็นประดิษฐกรรม Indologist Sylvain ลีวายส์พบทฤษฎีของอนุญาติไม่สามารถป้องกันได้ แต่มีทฤษฎีของตัวเองไม่เพียงบอกว่าทั้งNewaraเป็นvulgarismของสันสกฤตNepala,หรือNepalaเป็นSanskritization ของชาติพันธุ์ในท้องถิ่นมุมมองของเขาพบว่ามีการสนับสนุนแม้ว่ามันจะไม่ตอบคำถามเรื่องนิรุกติศาสตร์ นอกจากนี้ยังมีการเสนอว่าNepaเป็นลำต้นของชาวทิเบต - เบอร์มานซึ่งประกอบด้วยNe (วัว) และPa (ผู้รักษา) ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าชาวหุบเขาในยุคแรกคือGopalas (cowherds ) และMahispalas (ฝูงควาย)Suniti มาร์ Chatterjiคิดเนปาลมาจากทิเบต-พม่า roots- เน่,ความหมายของความไม่แน่นอน (ความเป็นไปได้หลายอยู่) และพาลาหรือบาลซึ่งความหมายหายไปทั้งหมด [28] ประวัติศาสตร์ บทความหลัก: ประวัติศาสตร์เนปาล เนปาลโบราณ ภาพวาดนี้แสดงให้เห็นว่าพระพุทธเจ้ากำลังดำเนินการเจ็ดขั้นตอนทันทีหลังคลอด ดอกบัวเจ็ดดอกเป็นเครื่องหมายก้าวของเขา มายาแม่ของเขาเฝ้าดูแลเขาขณะจับกิ่งไม้พะยอมเพื่อขอความช่วยเหลือเทพเจ้าและเทวดาฉลองโอกาสนี้ด้วยการอาบน้ำดอกไม้และเล่นดนตรี ภาพวาดในวัดลาวนี้แสดงให้เห็นถึงตำนานเกี่ยวกับการประสูติของพระพุทธเจ้า ค. 563 คริสตศักราชในลุมพินีทางตะวันตกของเนปาล เมื่อ 55,000 ปีก่อนมนุษย์ยุคใหม่กลุ่มแรกหรือโฮโมเซเปียนได้เดินทางมาถึงอนุทวีปอินเดียจากแอฟริกาซึ่งพวกเขาได้วิวัฒนาการมาก่อนหน้านี้ ซากศพมนุษย์ยุคใหม่ที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันในเอเชียใต้มีอายุประมาณ 30,000 ปีที่แล้ว หลักฐานทางโบราณคดีที่เก่าแก่ที่สุดที่ค้นพบเกี่ยวกับการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ในเนปาลมีขึ้นในช่วงเวลาเดียวกัน หลังจากที่คริสตศักราช 6500, หลักฐาน domestication อาหารของพืชและสัตว์การก่อสร้างโครงสร้างถาวรและการจัดเก็บส่วนเกินการเกษตรปรากฏในMehrgarhและเว็บไซต์อื่น ๆ ในตอนนี้คืออะไรBalochistanเหล่านี้ค่อยๆพัฒนาสู่อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุวัฒนธรรมเมืองครั้งแรกในภูมิภาคเอเชียใต้ เว็บไซต์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ของPalaeolithic , หินและยุคต้นกำเนิดได้รับการค้นพบในภูเขา Siwalikของอำเภอแดง คนที่อาศัยอยู่ที่เก่าแก่ที่สุดของเนปาลที่ทันสมัยและพื้นที่ที่อยู่ติดกันเชื่อว่าจะเป็นคนที่มาจากอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ เป็นไปได้ว่าชาวดราวิเดียนซึ่งมีประวัติมาก่อนการเริ่มต้นของยุคสำริดในอนุทวีปอินเดีย (ประมาณ 6300 ก่อนคริสตศักราช) อาศัยอยู่ในพื้นที่นี้ก่อนการมาถึงของกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ เช่นทิเบต - เบอร์มานและอินโด - อารยันจากข้ามพรมแดน เมื่อ 4000 ก่อนคริสตศักราชชาวทิเบต - พม่าได้เดินทางมาถึงเนปาลโดยตรงผ่านเทือกเขาหิมาลัยจากทิเบตหรือผ่านพม่าและอินเดียทางตะวันออกเฉียงเหนือหรือทั้งสองอย่าง ความเป็นไปได้อีกประการหนึ่งสำหรับคนกลุ่มแรกที่อาศัยอยู่ในเนปาลคือคน Kusunda ตามที่ Hogdson (1847) ผู้ที่อาศัยอยู่ในเนปาลที่เก่าแก่ที่สุดอาจเป็นชาว Kusunda ซึ่งอาจมีต้นกำเนิดจากโปรโต - ออสตราลอยด์  Stella Kramrisch (1964) กล่าวถึงพื้นผิวของเผ่าพันธุ์ Pre - Dravidians และ Dravidians ซึ่งอยู่ในเนปาลก่อนยุค Newars ซึ่งเป็นผู้ที่อาศัยอยู่ในหุบเขากาฐมา ณ ฑุส่วนใหญ่

สนับสนุนบทความโดย lucaclub88
เว็บบาคาร่า

โดยปลายเวทประจำเดือนเนปาลถูกกล่าวถึงในตำราฮินดูต่างๆเช่นปลายเวทAtharvaveda Pariśiṣṭaและในการโพสต์เวทAtharvashirsha อุปนิษัท โกปาล Bansaเป็นราชวงศ์ที่เก่าแก่ที่สุดที่จะกล่าวถึงในตำราต่าง ๆ ตามที่ผู้ปกครองที่เก่าแก่ที่สุดของอาณาจักรหิมาลัยกลางรู้จักกันในชื่อ 'เนปาลฯ พวก Gopalas ตามมาด้วยKiratasที่ปกครองมานานกว่า 16 ศตวรรษโดยบางบัญชี ตามที่มหาภารตะกษัตริย์แล้ว Kirata ไปมีส่วนร่วมในการต่อสู้ของ Kurukshetra ในภาคตะวันออกเฉียงใต้Janakpurdhamเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรที่เจริญรุ่งเรืองของVidehaหรือ Mithila, ที่ยื่นลงไปในแม่น้ำคงคาและกลับบ้านไปคิง Janakaและลูกสาวของเขา, นางสีดา Changu Narayan Temple เป็นหนึ่งในวัดที่เก่าแก่ที่สุดในเนปาล เจดีย์สองชั้นนี้สร้างขึ้นใหม่ค. 1700 CE จัดแสดงงานไม้ที่ประณีตในไม้ทุกชิ้นซึ่งอาจเป็นไม้ที่ดีที่สุดในเนปาล ในสถานที่ของวัดชางกูนารายันเป็นศิลาจารึกลงวันที่ 464 ส.ศ. ซึ่งเป็นศิลาจารึกแห่งแรกในเนปาลนับตั้งแต่จารึกของพระเจ้าอโศกแห่งลุมพินี ( คริสตศักราช 250) คริสตศักราช 600 อาณาจักรเล็ก ๆ และกลุ่มชนต่างๆเกิดขึ้นในพื้นที่ทางใต้ของเนปาล จากหนึ่งในนั้นการเมืองShakya ได้เกิดขึ้นเป็นเจ้าชายผู้ซึ่งภายหลังได้ละทิ้งสถานะของตนเพื่อนำไปสู่ชีวิตนักพรตก่อตั้งพระพุทธศาสนาและเป็นที่รู้จักในนามGautama Buddha (ตามธรรมเนียมเมื่อปี 563–483 ก่อนคริสตศักราช) [45]เนปาลได้รับการสถาปนาให้เป็นดินแดนแห่งจิตวิญญาณและที่ลี้ภัยในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมามีบทบาทสำคัญในการถ่ายทอดพระพุทธศาสนาไปยังเอเชียตะวันออกผ่านทางทิเบตและช่วยอนุรักษ์ต้นฉบับของศาสนาฮินดูและพุทธ 250 คริสตศักราชภาคใต้ได้มาอยู่ภายใต้อิทธิพลของราชวงศ์โมริยะ จักรพรรดิอโศกเสด็จจาริกไปยังลุมพินีและสร้างเสาหลักณ สถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นคำจารึกที่เป็นจุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์เนปาลที่บันทึกไว้อย่างถูกต้อง อโศกยังไปเยี่ยมหุบเขากาฐมา ณ ฑุและสร้างอนุสรณ์สถานเพื่อระลึกถึงการเสด็จเยือนของพระพุทธเจ้า โดยซีอีศตวรรษที่ 4 มากของเนปาลตกอยู่ใต้อิทธิพลของจักรวรรดิแคนด์ [d]  ในหุบเขากาฐมา ณ ฑุ Kiratas ถูกผลักไปทางตะวันออกโดยLichchhavisและราชวงศ์ Lichchhaviเข้ามามีอำนาจc. 400 ซี. Lichchhavis

สนับสนุนบทความโดย lucaclub88
เว็บบาคาร่า

สร้างอนุสาวรีย์และทิ้งจารึกไว้หลายชุด ประวัติศาสตร์ของเนปาลในยุคนั้นปะติดปะต่อมาจากพวกเขาเกือบทั้งหมด  ในปี 641 Songtsen Gampoแห่งจักรวรรดิทิเบตส่ง Narendradeva กลับไปยังLicchaviพร้อมกับกองทัพและปราบเนปาล บางส่วนของเนปาลและลิชชาวีอยู่ภายใต้อิทธิพลโดยตรงของจักรวรรดิทิเบต ราชวงศ์ลิชชาวีตกต่ำลงในปลายศตวรรษที่ 8 และตามมาด้วยการปกครองแบบธากุรี กษัตริย์ Thakuri ปกครองประเทศจนถึงกลางศตวรรษที่ 11 CE; ไม่ค่อยมีใครรู้จักช่วงเวลานี้ซึ่งมักเรียกว่าช่วงมืด  เนปาลยุคกลาง สะพานไม้ในหุบเขาซินจามีเสาไม้ทั้งสองข้างด้านบนแกะสลักเป็นภาพร่างมนุษย์ยืนอยู่บนแท่น หุบเขาซินจาซึ่งคิดว่าเป็นสถานที่กำเนิดของKhasasและภาษาเนปาลเป็นหัวใจสำคัญของอาณาจักร Khas Malla ในศตวรรษที่ 11 อาณาจักรที่มีอำนาจของชาว Khas ได้เกิดขึ้นในเนปาลตะวันตกซึ่งมีอาณาเขตที่ยอดเขาสูงที่สุดรวมถึงเนปาลตะวันตกส่วนใหญ่รวมถึงบางส่วนของทิเบตตะวันตกและอุตตราขั ณ ฑ์ของอินเดีย เมื่อถึงศตวรรษที่ 14 จักรวรรดิได้แยกตัวออกเป็นBaise rajyas ที่เกี่ยวข้องกันอย่างหลวม ๆโดยมี 22 รัฐตามที่ถูกนับ วัฒนธรรมและภาษาที่หลากหลายของชาว Khas แพร่กระจายไปทั่วเนปาลและจนถึงอินโดจีนในศตวรรษที่เข้ามาแทรกแซง ภาษาของพวกเขาซึ่งต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นภาษาเนปาลกลายเป็นภาษากลางของเนปาลเช่นเดียวกับอินเดียตะวันออกเฉียงเหนือส่วนใหญ่ ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเนปาล Simraungarh ได้ผนวกมิถิลาในราวปี 1100 CE และ Tirhut ที่รวมเป็นหนึ่งเดียวนั้นยืนหยัดเป็นอาณาจักรที่มีอำนาจมากว่า 200 ปีแม้กระทั่งปกครองกาฐมา ณ ฑุอยู่ช่วงหนึ่ง [53]หลังจากนั้นอีก 300 ปีของการปกครองของมุสลิม Tirhut มาอยู่ภายใต้การควบคุมของซองส์ของMakawanpur ในเนินเขาทางทิศตะวันออกสมาพันธ์ชาวกีรัตปกครองพื้นที่ระหว่างกาฐมา ณ ฑุและเบงกอล จัตุรัส Patan Durbar มีอาคารมากมายส่วนใหญ่เป็นวัดที่สร้างในรูปแบบเจดีย์และวัดสองแห่งของสถาปัตยกรรม Shikhara ที่จัดแสดงสุดยอดของงานฝีมือไม้หินและโลหะของเนปาล Patan Durbar Squareซึ่งเป็นหนึ่งในจัตุรัสพระราชวังสามแห่งในหุบเขากาฐมา ณ ฑุสร้างโดย Mallas ในศตวรรษที่ 17 จัตุรัสดูร์บาร์เป็นจุดสุดยอดของการพัฒนาศิลปะและสถาปัตยกรรมเนปาลมานานกว่าสหัสวรรษ ในหุบเขากาฐมา ณ ฑุMallasซึ่งปรากฏตัวหลายครั้งในประวัติศาสตร์เนปาลตั้งแต่สมัยโบราณได้ก่อตั้งตัวเองในกาฐมา ณ ฑุและปาตันในช่วงกลางศตวรรษที่ 14 The Mallas ปกครองหุบเขาแห่งแรกภายใต้การปกครองของ Tirhut แต่ได้รับการสถาปนาขึ้นครองราชย์เป็นอิสระในช่วงปลายศตวรรษที่ 14 ในขณะที่ Tirhut ตกต่ำลง ในช่วงปลายศตวรรษที่ 14 Jayasthiti Malla ได้นำเสนอการปฏิรูปเศรษฐกิจและสังคมอย่างกว้างขวางซึ่งหลักการสำคัญคือระบบวรรณะ โดยแบ่งประชากรพื้นเมืองที่ไม่ใช่ชาวอารยันออกเป็นวรรณะที่จำลองตามระบบวาร์นาทั้งสี่ของศาสนาฮินดูเขาเป็นแบบอย่างที่มีอิทธิพลสำหรับการสร้างภาษาสันสกฤตและการทำให้เป็นฮินดูของประชากรชนเผ่าพื้นเมืองที่ไม่ใช่ชาวฮินดูในอาณาเขตทั้งหมดทั่วเนปาล กลางศตวรรษที่ 15 กาฐมา ณ ฑุกลายเป็นอาณาจักรที่มีอำนาจซึ่งอ้างอิงจากKirkpatrickซึ่งขยายจาก Digarchi หรือ Sigatse ในทิเบตไปยัง Tirhut และ Gaya ในอินเดีย ในช่วงปลายศตวรรษที่ 15 เจ้าชาย Malla ได้แบ่งอาณาจักรของตนออกเป็น 4 แห่ง ได้แก่ กาฐมา ณ ฑุปาตันและบักตาปูร์ในหุบเขาและบาเนปาไปทางทิศตะวันออก การแข่งขันสำหรับศักดิ์ศรีในบรรดาราชอาณาจักรพี่น้องเหล่านี้เห็นความเจริญรุ่งเรืองของศิลปะและสถาปัตยกรรมในภาคกลางของประเทศเนปาลและอาคารที่มีชื่อเสียงฐมา ณ ฑุ , PatanและBhaktapur Durbar สแควร์; ความแตกแยกและความไม่ไว้วางใจของพวกเขานำไปสู่การล่มสลายในปลายศตวรรษที่ 18 และในที่สุดการรวมประเทศเนปาลให้เป็นรัฐสมัยใหม่ นอกเหนือจากการทุบทำลายกาฐมา ณ ฑุในช่วงต้นศตวรรษที่ 13 แล้วเนปาลยังคงไม่ถูกแตะต้องจากการรุกรานของชาวมุสลิมในอินเดียที่เริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 11 อย่างไรก็ตามในสมัยโมกุลได้เห็นการหลั่งไหลของชาวฮินดูวรรณะสูงจากอินเดียเข้าสู่เนปาล ไม่ช้าพวกเขาผสมกับคนที่ Khas และศตวรรษที่ 16 มีอยู่ประมาณ 50 อาณาเขตราชบัปกครองในเนปาลรวมทั้งบายศรีรัฐ 22 และไปทางทิศตะวันออกของพวกเขาในตะวันตกกลางเนปาล 24 Chaubisiรัฐ มีมุมมองที่โผล่ออกมาว่าเนปาลยังคงเป็นป้อมปราการที่แท้จริงของศาสนาฮินดูบริสุทธิ์ในช่วงเวลาที่วัฒนธรรมอินเดียได้รับอิทธิพลมาจากศตวรรษของโมกุลตามด้วยการปกครองของอังกฤษ Gorkhaซึ่งเป็นหนึ่งในรัฐบาซีกลายเป็นอาณาจักรที่มีอิทธิพลและมีความทะเยอทะยานและมีชื่อเสียงในด้านความยุติธรรมหลังจากที่ได้ประมวลกฎหมายที่อิงกับศาสนาฮินดูเป็นครั้งแรกในภูเขาเนปาล 

Link: คลิ๊กที่นี่