แนวคิดทางประวัติศาสตร์

กรีกและแบบอย่างโรมัน

ประวัติความเป็นมาของรัฐเวสเทิร์จะเริ่มขึ้นในสมัยกรีกโบราณ เพลโตและอริสโตเติลเขียนถึงน่าดู ,หรือเมืองของรัฐในฐานะที่เป็นรูปแบบที่เหมาะสมของสมาคมซึ่งในชุมชนทั้งศาสนาวัฒนธรรมการเมืองเศรษฐกิจและความต้องการอาจจะมีความพึงพอใจ นครรัฐแห่งนี้ซึ่งมีลักษณะเฉพาะด้วยความพอเพียงเป็นหลักอริสโตเติลมองว่าเป็นวิธีการพัฒนาศีลธรรมในลักษณะของมนุษย์ ความคิดของกรีกสอดคล้องกับแนวคิดสมัยใหม่ของชาติอย่างถูกต้องมากขึ้นนั่นคือประชากรในพื้นที่คงที่ซึ่งมีภาษาวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ร่วมกัน - ในขณะที่โรมันPublica โลว์ ,หรือเครือจักรภพมีความคล้ายคลึงกับแนวคิดสมัยใหม่ของรัฐ Publica โลว์เป็นระบบกฎหมายที่มีเขตอำนาจขยายไปยังทุกพลเมืองโรมันรักษาสิทธิของตนและการกำหนดความรับผิดชอบของตน ด้วยการกระจัดกระจายของระบบโรมันคำถามเกี่ยวกับอำนาจและความจำเป็นในการสั่งซื้อและความมั่นคงทำให้เกิดการต่อสู้กันเป็นเวลานานระหว่างขุนนางศักดินาที่ทำสงครามในยุโรป

Machiavelliและบดินทร์

จนกระทั่งศตวรรษที่ 16 แนวคิดสมัยใหม่ของรัฐได้เกิดขึ้นในงานเขียนของNiccolò Machiavelli (อิตาลี) และJean Bodin (ฝรั่งเศส) ในฐานะกองกำลังรวมศูนย์ที่ซึ่งเสถียรภาพอาจกลับคืนมาได้ ในเจ้าชายมาเคียเวลลีให้ความสำคัญอย่างยิ่งต่อความคงทนของรัฐบาลโดยละเว้นการพิจารณาทางศีลธรรมทั้งหมดและมุ่งเน้นไปที่ความเข้มแข็ง - ความมีชีวิตชีวาความกล้าหาญและความเป็นอิสระของผู้ปกครองแทน สำหรับบดินทร์แล้วพลังร่วมสมัยของเขายังไม่เพียงพอที่จะสร้างอำนาจอธิปไตย การปกครองต้องเป็นไปตามหลักศีลธรรมจึงจะคงทนและต้องมีความต่อเนื่องนั่นคือวิธีการสร้างการสืบทอด ทฤษฎีของบดินทร์เป็นผู้บุกเบิกหลักคำสอนในศตวรรษที่ 17 เกี่ยวกับ“ สิทธิอันศักดิ์สิทธิ์ของกษัตริย์” โดยที่ระบอบกษัตริย์กลายเป็นรูปแบบการปกครองที่มีอำนาจเหนือกว่าในยุโรป มันสร้างบรรยากาศให้กับแนวคิดของนักปฏิรูปในศตวรรษที่ 17 เช่น John Lockeในอังกฤษและ Jean-Jacques Rousseauในฝรั่งเศสซึ่งเริ่มตรวจสอบที่มาและจุดประสงค์ของรัฐอีกครั้ง

ฮอบส์ ,ล็อคและRousseau

สำหรับ Locke และ Rousseau รวมถึงThomas Hobbesผู้บุกเบิกภาษาอังกฤษของ Locke รัฐได้สะท้อนให้เห็นถึงธรรมชาติของมนุษย์ที่สร้างมันขึ้นมา ฮอบส์กล่าวว่า“ สภาพธรรมชาติ” ของมนุษย์คือการแสวงหาตัวเองและแข่งขันได้ มนุษย์ยอมอยู่ใต้การปกครองของรัฐในฐานะวิธีการเดียวในการรักษาตนเองโดยที่เขาสามารถหลีกหนีวงจรอันโหดร้ายของการทำลายล้างซึ่งกันและกันซึ่งเป็นผลมาจากการติดต่อกับผู้อื่น

รับสิทธิ์เข้าถึงเนื้อหาพิเศษจาก 1768 First Edition ด้วยการสมัครของคุณ

สมัครสมาชิกวันนี้

สำหรับ Locke สภาพของมนุษย์ไม่ได้มืดมนนัก แต่สภาวะนี้เกิดขึ้นอีกครั้งจากความจำเป็นในการปกป้อง - ในกรณีนี้คือสิทธิโดยธรรมชาติ Locke กล่าวว่ารัฐเป็นสัญญาทางสังคมที่แต่ละบุคคลตกลงที่จะไม่ละเมิด "สิทธิตามธรรมชาติ" ในชีวิตเสรีภาพและทรัพย์สินของกันและกันเพื่อแลกกับการที่แต่ละคนจะได้รับ "ขอบเขตแห่งเสรีภาพ" ของตนเอง

 Best content supported by allforbet.com

เว็บ  สล็อตออนไลน์ อันดับหนึ่งในไทย

ความคิดของ Rousseau สะท้อนทัศนคติเชิงบวกในแง่ธรรมชาติของมนุษย์มากกว่า Hobbes หรือ Locke แทนที่จะเป็นสิทธิของพระมหากษัตริย์ในการปกครอง Rousseau เสนอว่ารัฐเป็นหนี้อำนาจของเจตจำนงทั่วไปของผู้ปกครอง สำหรับเขาแล้วชาติเองก็มีอำนาจอธิปไตยและกฎหมายก็ไม่มีใครอื่นนอกจากเจตจำนงของประชาชนโดยรวม Rousseau ได้รับอิทธิพลจากเพลโตจึงยอมรับว่ารัฐเป็นสภาพแวดล้อมสำหรับการพัฒนาทางศีลธรรมของมนุษยชาติ ผู้ชาย แต่ความเสียหายจากอารยธรรมของเขายังคงอยู่โดยทั่วไปดีและดังนั้นจึงสามารถสันนิษฐานได้ว่าตำแหน่งทางศีลธรรมของเล็งที่สวัสดิการทั่วไป เนื่องจากผลลัพธ์ของการมุ่งเป้าไปที่จุดประสงค์ส่วนบุคคลคือความไม่ลงรอยกันสถานะที่ดี (ไม่เสียหาย) จะดำรงอยู่ได้ก็ต่อเมื่อความดีส่วนรวมได้รับการยอมรับว่าเป็นเป้าหมาย