ไอริชวูล์ฟฮาวด์

ใน 391 มีการอ้างอิงถึงสุนัขที่มีขนาดใหญ่โดยQuintus Aurelius Symmachusเป็นกงสุลโรมันที่ได้รับเจ็ด "อ้อย Scotici" เป็นของขวัญที่จะใช้สำหรับการต่อสู้กับสิงโตและหมีและผู้ที่เขียนว่า "ทุกโรมดู (พวกเขา) กับแปลกใจ" Scotiเป็นชื่อละตินสำหรับGaels (ไอริชโบราณ)  Dansey, แปลศตวรรษที่ 19 ต้นของรุ่นที่สมบูรณ์แรกของแอร์ทำงานของภาษาอังกฤษในการแล่นแนะนำชาวไอริชและสก็อต 'greyhounds' ได้มาจากบรรพบุรุษเดียวกันvertragusและขยายออกไปกับสกอตติจากไอร์แลนด์ทั่วเกาะฝั่งตะวันตกและสู่สก็อตแลนด์ในปัจจุบัน บางคนคิดว่าสุนัขประเภทนี้จะแก่มาก เพาะถูกนำมาใช้เป็นสุนัขล่าสัตว์โดย Gaels ที่เรียกว่าพวกเขาCú Faol  ( ไอริช : Cú Faol , การออกเสียงไอริช "หมา"  "หมาป่า" หรือ Wolfhound) มีการกล่าวถึงสุนัขเช่นเดียวกับในกฎหมายของไอร์แลนด์และในวรรณคดีไอริชซึ่งมีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 6 หรือในกรณีของSagasจากยุคสมัยไอริชเก่า - ค.ศ. 600-900 คำว่า "Cú" มักจะกลายเป็นคำนำหน้าเพิ่มเติมของความเคารพในชื่อของนักรบเช่นเดียวกับกษัตริย์แสดงว่าพวกเขามีค่าของความเคารพและความภักดีของCú Cúchulainnชื่อของตำนานซึ่งแปลตามตัวอักษรว่า "หมาล่าเนื้อแห่ง Culann" ได้รับชื่อของเขาในฐานะเด็กรู้จักSétantaแล้วเขาฆ่าสุนัขยามดุร้ายของ Culann บังคับให้เขาเสนอตัวเองให้เป็นตัวแทน ในการอภิปรายเรื่องหลักฐานที่เป็นระบบที่มีขนาดสุนัขประวัติศาสตร์ในไอร์แลนด์ zooarchaeologist ไอริช Finbar

สนับสนุนบทความโดย lucaclub88

เว็บ บา  คา  ร่า  ออนไลน์

แมคเน้นว่าสุนัขขนาดไอริช Wolfhound ไม่เป็นที่รู้จักจากเว็บไซต์ของยุคเหล็กอายุ 1000 ปีก่อนคริสตกาลผ่านไประยะเวลาคริสเตียน 1200 AD, และบนพื้นฐานของกระดูกสุนัขที่มีอยู่ในอดีตสุนัขที่มีขนาดเท่าไอริชวูล์ฟฮาวด์ในปัจจุบันดูเหมือนจะเป็นการพัฒนาที่ค่อนข้างทันสมัย "จะต้องสรุปได้ว่าสุนัขของCúChulainnไม่ใหญ่ไปกว่าอัลเซเชี่ยนและไม่ใช่สัตว์เลี้ยงลูกวัวแห่งจินตนาการที่ได้รับความนิยม" มาสค็อตชาวไอริชมาสคอตในชุดแต่งกาย โปสเตอร์การรับสมัคร WWI สุนัขล่าถูกโลภและมักได้รับเป็นของขวัญให้บุคคลสำคัญและขุนนางต่างประเทศ กษัตริย์จอห์นแห่งอังกฤษในประมาณ 1210 นำเสนอหมาไอริชชื่อGelertไปเวลีนเจ้าชายแห่งเวลส์ กวีที่รักวิลเลียมโรเบิร์ตสเปนเซอร์เป็นอมตะหมานี้ในบทกวี  ในของเขา Historie ไอร์แลนด์เสร็จ 1571 เอ็ดมันด์เปี้ยนจะช่วยให้รายละเอียดของสุนัขที่ใช้สำหรับหมาป่าล่าสัตว์ในดับลิน Wicklow ภูเขา เขาบอกว่า: "พวกเขา (ชาวไอริช) ไม่ใช่สุนัขป่าและสุนัขไล่เนื้อเพื่อตามล่าพวกมันมีกระดูกและแขนขาที่ใหญ่กว่าลูกม้า " เนื่องจากความนิยมของพวกเขาในต่างประเทศจำนวนมากถูกส่งออกไปยังพระราชวงศ์ในยุโรปทิ้งตัวเลขในไอร์แลนด์หมดลง สิ่งนี้นำไปสู่การประกาศโดยโอลิเวอร์ครอมเวลล์ตัวเองถูกตีพิมพ์ในคิลเคนนี่ที่ 27 เมษายน 2195 เพื่อให้แน่ใจว่ามีจำนวนเพียงพอที่จะควบคุมประชากรหมาป่า

ต้นศตวรรษที่ 18 จารึกจากEntwurf einiger Thiereโดยโยฮันน์อีเลียส Ridingerเป็นภาพเก่าแก่ที่สุดที่รู้จักของสุนัข การอ้างอิงถึง Wolfhound ไอริชในศตวรรษที่ 18 บอกขนาดที่ดีความแข็งแรงและรูปร่าง greyhound เช่นเดียวกับความขาดแคลน เขียนในปี 1790 Bewick อธิบายว่ามันเป็นสุนัขที่ใหญ่และสวยที่สุด สูงประมาณ 36 นิ้วโดยทั่วไปจะมีสีขาวหรือสีอบเชยคล้ายกับสุนัขเกรย์ฮาวด์ แต่แข็งแกร่งกว่า เขาบอกว่ามุมมองของพวกเขานั้นไม่รุนแรงจัดการกับความสงบและมีความแข็งแกร่งมากจนในการต่อสู้กับสุนัขพันธุ์บูลด็อกหรือบูลด็อกนั้นห่างไกลจากความเท่าเทียมกับพวกเขา  สุดท้ายหมาป่าในไอร์แลนด์ถูกฆ่าตายใน บริษัท โลว์ใน 1786 มันเป็นความคิดจะถูกฆ่าตายที่ Myshall, อยู่บนเนินเขาของภูเขาสเตอร์โดยแพ็คของ wolfdogs เก็บไว้โดยนายวัตสัน Ballydarton เพาะที่ยังคงอยู่ในมือของสองสามครอบครัวที่ส่วนใหญ่เป็นทายาทของหัวหน้าเผ่าชาวไอริชเก่าตอนนี้เป็นสัญลักษณ์ของสถานะมากกว่าที่จะใช้เป็นนักล่าและเหล่านี้ถูกกล่าวว่าเป็นคนสุดท้ายของเผ่าพันธุ์ของพวกเขา  โทมัสเพนแนนท์ (1726-1798) รายงานว่าเขาไม่สามารถหา Wolfdogs ได้ไม่เกินสามตัวเมื่อเขาไปเยือนไอร์แลนด์ ในระหว่างการประชุมของสมาคมธรณีวิทยาแห่งดับลิน 2379 ดร. Scouler นำเสนอ " ประกาศของสัตว์ที่หายไปจากไอร์แลนด์ " กับหมาป่าพูดถึง

Link: คลิ๊กที่นี่